ఏది త్యాగం? ఏ త్యాగానికి ఏ విలువ ఇవ్వాలి?

 

ప్రముఖ నక్సలైట్ నాయకుడు ఆర్కే మరణం సందర్భంగా పలు వ్యాఖ్యలు, వ్యాసాలు పలు మాధ్యమాలలో వచ్చాయి. పలువురు పలువిధాలుగా స్పందించారు. నాకు వాట్సాప్ ద్వారా వచ్చిన ఈ అభిప్రాయంపై వివరంగా చర్చించాల్సి ఉందనిపించింది. మన బ్లాగర్ల అభిప్రాయం కూడా అందుకు ఉపయుక్తంగా ఉంటుంది. ప్రతి ప్రాణత్యాగం విలువైనదేనా? మార్గదర్శకమేనా? ఉన్నత విద్య చదువుకున్నవారు అనవసరంగా ఆవేశపూరితంగా నిర్ణయాలు తీసుకుంటున్నారా? మరి వారు జీవితాంతం నమ్మిన సిద్ధాంతానికి కట్టుబడి ఉండడాన్ని ఏమనాలి? ప్రాణత్యాగం ఎపుడు, ఏ సందర్భంలో చేయాలి? మీ విలువైన అభిప్రాయాన్ని హుందాగా ప్రకటించాలని మనవి.

- పల్లా కొండలరావు

-----------------------------

 రామకృష్ణ ( ఆర్కే) అనే 

ఒక విప్లవకారుడు మరణించాడన్న వార్త మనసును చాలా ఆలోచనలో  పడవేస్తో0ది  .

" ఆర్కే " అనే వ్యక్తి మనలాంటి సాధారణ వ్యక్తులకూ  పరిచయం ఉ0డే అవకాశం లేదు.
 ఆయన పనిచేసిన సంస్థకూడా ఈ దేశంలో ఉన్న  ప్రజలందరికీ  సంబంధం లేదు.

అయినా ఆయన మరణం అంతో ఇ0తో జనరల్ నాలెడ్జి ఉన్న వారందరినీ ఎందుకో
 ఆలోచనలలోకి వెల్లేలా చేస్తోంది.
  2004వ సంవత్సరం లో వైయస్ రాజశేఖర్ రెడ్డి గారు
ముఖ్యమంత్రి గా మావోయిస్టులతో చర్చలు జరిగిన సందర్భంలో
ఆర్కే అనే ఒక విప్లవకారుడు
మనం ( మేధావి వర్గం, కష్టపడకు0డా అవినీతి మార్గం లో నైనా  కోటీశ్వరులైపోవాలి అని ఆలోచించే మద్య తరగతి వాల్లం) దేశానికి అసౌకర్యమైన గు0పుగా నక్సలైట్/ మావోయిస్టు లను.... సాధారణ ప్రజల జీవితాలకు ఇబ్బందులు పెట్టే గు0పుగా  ప్రభుత్వ ప్రచారాన్ని ఆమోదం తెలిపిన కాలంలో  ...
ఈ దేశం గురించి, దేశ ప్రజల గురించి, దేశపు ఆర్థిక రాజకీయ వ్యవస్థ ల గురించి
తమకు ఉన్న  కమిట్మెంట్ ఏమిటి అనే విషయం మీద చాలా చక్కగా వివరించినట్లుగా ఈ ఆర్కే గురించిన  గుర్తు ఉ0ది.

ఆ రోజుల్లో ఇతని   గురించి వార్తలు ప్రముఖంగా వచ్చాయి .

ఆయన నాయకత్వం వహిస్తున్న మావోయిస్టు సంస్థ ఆంధ్ర రాష్ట్రంలోనూ దేశంలోనూ తీవ్రమైన ప్రభావాన్ని చూపిస్తుంది. చర్చల తర్వాత ఉద్యోమం చాలా నష్టపోయుంది .ఎక్కువమంది నాయకులు ఎన్ కౌంటర్ లో మరణించారు .ఆర్కే గారు కూడా చాలా సందర్భాల్లో పోలీసుల చక్రబంధంలో చిక్కుకున్నారని, చనిపోయారని వార్తలు వచ్చాయి .అయినా ఆయన తప్పించుకొని జీవించారు.నేడు  అనారోగ్యంతో అమరులయ్యారు. గత 50 సంవత్సరాలుగా ఆంధ్ర రాష్ట్రంలో దేశంలో  తీవ్రమైన ప్రభావాన్ని చూపిన ఈ ఉద్యమాలు నేడు బలహీనపడి పోయి అస్తిత్వాన్ని కాపాడుకోలేక అల్లాడుతున్న పరిస్థితులు చాలా చాలా బాధ కలిగిస్తాయి.

ఈ అమాయకులు ( వీరిని అలానే అనాలని అనిపిస్తుంది) చేసిన త్యాగాలు వృధా అవుతున్నాయి అన్న బాధ తప్పడం లేదు.

కారణం  వీరు  చాలా అమాయకత్వం తో  ఏదో పెద్ద విప్లవం కోసం  ప్రజలకోసం పోరాటం చేస్తున్నట్లు అనుకుంటున్నారు.
నిజానికి  వీరు ఎవరికోసం పోరాటం చెయ్యాలనుకు0టున్నారో ఆ ప్రజలందరూ.....
దేశాన్ని పట్టిపీడిస్తున్న దోపిడీ శక్తులతో జతకట్టి ...వ్యక్తిగత ఎదుగుదల, అభివృద్ధి  అనే వ్యభిచారం లో మునిగి పోయి...
ఈ ఆర్కే లాంటి వారు ఎన్ని వేల మంది పుట్టి వచ్చినా  ఆర్కే కు పట్టిన గతికంటే ఇ0కా కనాకష్టమైన  చావును  ఇచ్చేటందుకు సిద్ధపడి ఉన్నారు...అనే వాస్తవాలు స్ఫురిస్తుంటే భయం కలుగుతుంది.

కనుక నే  ఈ దేశప్రజలుగా మనం వ్యక్తి గతమైన లోభగుణంతో ఎదో సాధించుకున్నట్లు ప్రతిఒక్కరూ అనుకుంటూ నిజానికి రియల్ టర్ర్మ్స్ గా ఏమీ  సాధించలేకపోతున్నాం...........అనే విషయం నిరంతరం ఆందోళన కలిగిస్తుంది.

 మార్క్సిజాన్ని ...
పోనీ లేకపోతే  సులభతరమైన సోషలిజాన్ని ఆలంబనగా కలిగిన పార్టీలు ఎందుకు కలిసి పని చేయలేక పోతున్నారు అని ఆలోచించి చూస్తే...
ప్రతి ఒక నాయకుడూ  ( కమ్యూనిస్టు ,సోషలిస్టు ,
నేషనలిస్ట్...అనే నాయకులు అందరూ )పైకి కమ్యూనిజం, సోషలిజం, ఆదర్శం మాట్లాడుతూ... లోపల  తన వర్గం కోసం ( పచ్చి గా చెప్పాలంటే తన కులం ప్రాబల్యాన్ని పె0చుకొని వ్యవస్థ మీద తమ కులం పట్టు పెరిగేటందుకు) పనిచేస్తున్న ఈ రోజుల్లో   ఈ ఆర్కే లాంటి వారు  తమ జీవితాలను ఎ0దుకు త్యాగం చెయ్యాలో
 అర్థం కావడం లేదు.
ఇదే ఆర్కే గానీ, ఇతని లాగా ప్రాణాలు పోగొట్టుకున్న వారు  ఇప్పటి సో కాల్డ్ మధ్యతరగతి మేధావి వర్గపు వారిలాగా ఆలోచించి ఏ అమెరికా కో పొయ్యు0టే
వీరు కూడా
సత్యా నాదెల్ల లాగా,
 కార్పోరేట్ దిగ్గజాలు గా ఎదిగి ఉ0డేవారు.
ఇప్పుడు ఆర్కేజీవన సహచరి శిరీష బతుకు ఇలా ఉ0డేది కాదు గదా...
ఇలా  రకరకాల ఆలోచనలు మనసులో చుట్టుముట్టుతున్నాయి.

ఈ రోజు పత్రికలుగానీ మేధావులు గానీ నాయకులు గానీ...సోకాల్డ్ మద్య తరగతి వారు గానీ    ఆర్కే మీద చూపే సానుభూతి అంతా బూటకం.
వీరందరూ కలిసే ఆర్కే మరణాన్ని అంతర్గతంగా సెలెబ్రేట్ చేసుకుంటూ ఉన్నారనే అనుమానం.....
ఇలా  మనసంతా  ఏదోలా కన్ఫ్యూషన్ గా ఉ0ది.

తుపాకి పట్టిన పార్టీలు జనాన్ని వదిలి అరణ్యాలలో తల దాచుకుంటున్నాయి. పార్లమెంటు వ్యవస్థలు నమ్ముకున్న వాళ్ళు ప్రజా ప్రాతినిధ్యం లేక  బలహీన పడిపోతున్నారు. ప్రజలకు సరైన మార్గం చూపించాల్సిన అజెండా నిర్ణయించవలసిన నాయకత్వం
" దోపిడీ వ్యవస్థతో" రాజీపడుతూ  ప్రజా రాశుల నుంచి వేరు పడి పోతున్నారు .
ఉన్న స్థానాలు ఊడిపోయి అంతర్గత కుమ్ములాటలతో ముట్టాలై వాళ్ళని వాళ్ళు తనుకుంటున్నారు .ప్రజా ఉద్యమాలు పత్రికా ప్రకటనలకు సోషల్ మీడియా ఉపన్యాసాలకు పరిమితమవుతున్నాయి. పాలకవర్గాలు కార్పొరేట్ల కొమ్ము కాస్తూ ప్రభుత్వ సంస్థలను ప్రకృతి వనరులను వారికి కట్టబెడుతూ ఉన్నాయి ప్రజలు నానాటికీ బానిసలవుతున్నారు ప్రజల పక్షాన నిలబడి పోరాడే శక్తులు బలహీనమై పోతున్న  సందర్భంలో  నాయకత్వం ఒక్కొక్కరు రాలిపోతుంటే మనసుకు ఆందోళనగా ఉంది.

ఆర్కే పట్ల   సానుభూతి కన్నా  జాలి కలుగుతోంది....

ఇట్లు
ఒక పిచ్చోడు..

‌‌‌‌‌‌-------------------------